September is kennelijk de maand om een blog te starten, op Instagram zag ik al menig medeblogger haar jubileum vieren. Zou het komen omdat september, zo na de zomervakantie, een soort van tweede januari is? Maar dan met een handige vakantieperiode ervoor zodat je je goed kunt voorbereiden? Zo had ik het tenminste wel bedacht. Ik koos voor mijn verjaardag als lanceerdatum, want ja, zo sentimenteel ben ik en daarbij leek het me ook een goed plan om in de vakantie al lekker veel te schrijven zodat ik een vliegende start kon maken met Miss Deadline. Ha! Pakte dat even anders uit dan gehoopt. Maar toch ben ik hier, een jaar later en nog steeds van de (blog)partij. En wat doen wij bloggers (nog steeds wel raar om van mezelf te zeggen hoor) bij een jubileum? Juist, dan schrijven wij een blogje met een terugblik op het jaar. Wat we geleerd hebben, onze inzichten, de hoogte- en dieptepunten of zoals in mijn geval: de groei- en bloeimomenten (sorry als je nu een beetje jeuk krijgt, ik ook, maar ik vond het toch wel passen bij mijn laatbloeier-thema… ieuw, nog meer jeuk.) Anyway, dus, komen ze: de groei- en bloeimomenten van 1 jaar Miss Deadline!
Jubileumlijstje: 1 jaar Miss Deadline
Laten we met de cijfertjes beginnen. Ik ben allergisch voor cijfers, krijg er vlekken van in mijn nek, en snap maar weinig van Google Analytics maar elke dag even spieken hoeveel mensen de weg Miss Deadline weten te vinden blijkt best verslavend. Dat mensen de moeite nemen om mijn teksten te lezen én er soms zelfs op reageren vind ik nog steeds heel bijzonder!
Ik schreef tot nu toe precies 60 blogs. Van luchtige lijstjes en boekrecencies tot persoonlijke ontboezemingen over vaak wat zwaardere, moeilijke onderwerpen zoals angst, ocd en liefdesverdriet. Ik was benieuwd welke artikelen het afgelopen jaar het meest gelezen werden. Na wat puzzelen, blijkt dit de top 10 meest gelezen blogs op Miss Deadline:
Top 10 Meest gelezen blogs
- Ocd ojee olé olé: een dag in mijn leven met een dwangstoornis
- GEEN kinderwens: durf jij het aan?
- Slaapverslaving: altijd moe tussen de oren
- Gelukkig alleen: 5 redenen waarom ik niet date (en dat ok is)
- Wat ik in 10 jaar therapie geleerd heb over angst
- Steeds leuker: schrap de ellende en ontdek de korte route naar een leuker leven {boekrecensie}
- The Four Tendencies: inzicht in jezelf met de ‘temperamentenleer’ van Gretchen Rubin? {boekrecensie}
- Bibliotherapie: 4+ boeken als medicijn tegen liefdesverdriet
- Auto (leren) rijden met faalangst. Hoe overleef je de highway of hell?
- Over Miss Deadline
Als ik zo naar dit lijstje kijk dan ben ik best wel trots op wat ik allemaal al geschreven heb! Ik wilde ook een lijstje maken met mijn minst gelezen blogs, maar dat bleek toch een stuk lastiger uit te vogelen. Laten we zeggen dat er geen blogs zijn geweest die door he-le-maal niemand werden gelezen. Pfew!
Nog meer cijfertjes
Sinds de lancering in 2017 schreef ik dus 60 blogs die in totaal 16.516 keer bekeken werden (de beste dag is nog altijd mijn lanceerdag met 557 views). En in dat jaar kwamen er 7.934 lezers op Miss Deadline. Voor mij bizarre getallen. Veel bloggers zullen deze aantallen al in een maand, een week of zelfs een dag halen, maar met mijn lage publiceerfrequentie én de wat moeilijkere onderwerpen mag ik niet ontevreden zijn, dacht ik zo.
Wat ik ook leuk vind, is dat ik vooral gevonden wordt doordat mensen iets zoeken op Google en dan bij mij terechtkomen. Voor zover dat tegenwoordig nog te achterhalen is, komen lezers op Miss Deadline omdat ze iets willen weten over (bijvoorbeeld):
- gegeneraliseerde angststoornis en haptonomie
- hardlopen met vermoeidheid
- slaapverslaafd tot lui gedrag
- angst overwinnen met autorijden
- hoe voelt ocd
- geen kinderwens, twijfel en spijt
- bewust geen relatie willen
Wat maar weer laat zien dat ik echt niet de enige ben die worstelt met angst en onzekerheden! Aan de ene kant een geruststelling, aan de andere kant ook een beetje treurig. Ik hoop van harte dat ik met Miss Deadline deze mede-zoekers en mede-worstelaars een beetje heb kunnen helpen.
Groeimomenten
Wat je bijna in elke ‘wat ik leerde in mijn eerste jaar bloggen’-blogs van bloggers lees, is dat je heel veel leert van bloggen. Over schrijven, over wat er verder allemaal bij komt kijken om je blog een succes te maken, en over jezelf. Niet alles is leuk en sommige dingen gaan fout. Ik heb een hekel aan blunderen, falen en fouten maken maar helaas is het wel waar wat ze zeggen: van fouten maken leer je. Wat waren mijn leer- oftewel groeimomenten?
Stiekeme droom
Het plan was dus om in de zomermaanden flink veel te schrijven zodat ik in september 2017 met een flinke voorraad blogs van start kon gaan. Dan zou ik gestaag door blijven schrijven over boeiende taboedoorbrekende onderwerpen en wekelijks zo’n twee, drie keer publiceren. Tot mijn verbazing zou ik binnen de kortste keren uitgroeien tot een geliefd en veelgelezen schrijfster met tienduizenden volgers (zonder dat ik het in de gaten had, uiteraard!). Ik zou benaderd worden door kranten en bladen voor een column of interview tot op een dag een uitgeverij mailt met een boekvoorstel…..
Ahem.
Ja, zo ging het dus niet. Nu ben ik natuurlijk niet helemaal wereldvreemd dus dat van die interviews en boekdeals had ik niet echt verwacht, maar ik droomde er wel stiekem van. Wat ik níet verwacht had (tegen beter weten in), was dat mijn lancering zo’n stressgebeuren zou worden. Van het vooruit schrijven in de zomer kwam helemaal niks: uitstellen, uitstellen, ziek worden, uitstellen, oh shit over een week ga ik online! Ik had bij mijn lancering 5 artikelen klaar, wat betekende dat ik voor de week erop meteen al weer aan de bak moest…. en dat is zo gebleven.
Ik had beter moeten weten. Ik ben met alles een vreselijke uitsteller, zelfs met dingen die ik graag wil! Waarom?! Waarom zijn zelfs de dingen die je graag wil, soms zo moeilijk?! Niettemin, heb ik het dus een heel jaar volgehouden (op een maand blogpauze na). Bloggen bevestigde voor mij iets heel belangrijks: ik hou van schrijven én ik ben er goed in!
Les 1: ik hou van schrijven
Les 2: ik ben goed in schrijven (en ik durf dat hardop te zeggen, soms)
Les 3: zelfs dan is schrijven hard werken
Geen ‘echte’ blogger
Met bloggen heb ik dus eindelijk mijn passie en talent ontdekt, of beter gezegd: het aangedurfd om toe te geven aan mezelf dat ik graag wil schrijven en daar ook succesvol in wil zijn. Kostte me zeven jaar maar kennelijk had ik die tijd nodig. Achteraf zeg je dan, dat had ik veel eerder moeten doen! Tja, had ik maar….
Toen ik mijn eerste poging tot bloggen deed, zag de blogwereld er heel anders uit dan nu. Bloggen is tegenwoordig zo veel meer dan stukjes schrijven. Als je met bloggen meer wilt bereiken dan alleen maar je gedachten delen (zie mijn ‘stiekeme droom’ hierboven). En, zo heb ik moeten ontdekken, naar die huidige maatstaven kan ik mezelf dus geen ‘echte’ blogger noemen helaas. Ik schrijf graag, maar de rest?
- vooruit werken en content plannen
- social media bijhouden (dat is, meer dan alleen posten wanneer er een nieuwe blog is)
- reageren op reacties van lezers en volgers
- andere blogs lezen en daar reageren
- foto’s maken
Ik doe het allemaal nauwelijks of niet. Waarom niet? Tot nu toe red ik het net om elke week een nieuw onderwerp te verzinnen en een blog te schrijven, al die andere dingen kom ik gewoon niet aan toe! Dat was ook de reden dat ik na mijn half jaar-jubileum een blogpauze van een maand inlaste, mijn inspiratie en motivatie waren weg.
Nog steeds denk ik er vaak aan om er maar mee te stoppen. Het belangrijkste groeimoment van mijn jaar bloggen vind ik dan ook het inzicht dat ik dat niet wil! Ook al valt het bloggen me dus vaak best tegen, ik hou teveel van schrijven en ben te trots op wat ik dit jaar heb gedaan om te stoppen. Ik leg me er zo langzamerhand bij neer dat ik er langer over zal doen dan de meeste bloggers om mijn blogdoelen te behalen. Of misschien wordt het wel nooit meer dan dit, ook dat is goed.
Les 4: ik ben geen ‘echte’ blogger
Les 5: dat is ok
Bloeimomenten
Het bloggen is dus niet altijd leuk, blijkt een goudmijn voor de strenge criticus in mijn hoofd en valt me zwaarder dan verwacht maar ik zou het niet hebben volgehouden natuurlijk, als er niet ook/vooral heel veel mooie leuke momenten waren:
Lancering
Mijn lanceringsdag vorig jaar is mijn favoriete bloeimoment uit mijn eenjarige blogcarrière. Hoewel ik weinig schaamte ken en altijd alles eruit flap wat er in me opkomt, vond ik het toch enorm spannend om zoveel van mezelf te delen online. Wat als mensen nare dingen zouden gaan zeggen? Of nog erger, wat nou als er NIEMAND op mijn blog zou komen? Maar dat gebeurde niet! Ik kreeg enorm veel positieve en lieve reacties. Ik moest eigenlijk gewoon werken maar was veel te veel afgeleid door alle leuke berichtjes en meldingen die binnenkwamen. Het was in één woord geweldig.
Winacties
Ik organiseerde twee winacties; één keer voor mijn half jaar jubileum en vorige week voor mijn eerste blogverjaardag. Voor mijn eerste winactie sprokkelde ik allemaal leuke spulletjes bij elkaar die ik bij Miss Deadline vond passen: een bulletjournal, een memoblokje voor lijstjes, zakjes met bloemzaadjes en natuurlijk een dikke reep Tony chocolonely. Vorige week gaf ik een exemplaar weg van het fantastische boek Help me! Het jaar waarin in leefde volgens 12 zelfhulpboeken. Ik vond het beide keren erg leuk om iemand die ik helemaal niet ken blij te maken met leuke spulletjes of een mooi boek! Die houden we erin dus :).
Lezersenquête
Toen ik mijn halfjarig jubileum vierde, hield ik ook een lezersenquête om uit te vinden wat jullie van mijn blog vinden. Ik moet nog steeds blozen van alle mooie en lieve complimenten! Het is goed om te weten dat wat je schrijft ook interessant blijkt voor anderen. Ik hoopte ook te leren wat er nog beter kan op Miss Deadline of over welke onderwerpen jullie nog meer zouden willen lezen, maar jullie waren allemaal te lief voor kritiek (X!). Mocht je toch nog wat te zeggen hebben over Miss Deadline, de enquête invullen kan nog steeds!
Geld verdiend
Ik heb zowaar geld verdiend met bloggen! Toen ik begon met boeken recenseren op Miss Deadline, heb ik me ook aangemeld voor het bol.com partnerprogramma. Via dit programma kun je links plaatsen in je teksten die naar bol.com verwijzen, als mensen dan via zo’n link een bestelling doen, krijg je een kleine commissie (tot 8 procent van het bestelde bedrag). Zo verdiende ik 20 euro en 22 cent om precies te zijn, haha. Een zakcentje dus, maar wie het kleine niet eert…. Dank iedereen die via Miss Deadline een bestelling deed!
Liebster Award
De lieve Johanne van A Pinch of Jo nomineerde mij voor een Liebster Award, wat een compliment! Bij de Liebster Award gaat het vooral om nominatie, niet zozeer de uiteindelijke award, met als doel beginnende bloggers onder de aandacht te brengen en hen zo een duwtje in de rug te geven. Het is dus eigenlijk een blijk van waardering van bloggers onder elkaar. Ik nomineerde op mijn beurt Sam van Single & ready to mingle (die inmiddels niet meer single is en daarom gestopt met haar blog) en Josephine van My Inner Victorian.
Miss Deadline missie
Maar waar gaat het nu echt om, dat bloggen van mij? Afgezien van die stiekeme droom, bedoel ik. Ik vond het wel mooi om te ontdekken dat meer van jullie daar nieuwsgierig naar zijn en dat mijn About me-pagina daardoor nog net in de top 10 Meest gelezen blogs belandde.
Op Miss Deadline wil ik delen wat ik denk en voel maar niet alleen maar bij wijze van online dagboek. Door open en eerlijk over mezelf en wat mij bezighoudt te vertellen, wil ik laten zien dat ons idee van het perfecte leven niet realistisch is. Dat dat zogenaamde perfecte leven ook helemaal niet zo fantastisch is als we denken. Dat het niet raar is om onzeker te zijn, angsten te hebben of met psychische klachten zoals depressie of ocd te worstelen. Niks om je voor te schamen. Dat die dingen niet hoeven te betekenen dat je geen mooi leven kunt hebben maar dat het ook niet betekent dat je je er bij neer moet leggen. Je kunt jezelf helpen, met kleine stapjes. Niet om jezelf te verbeteren – jij bent per definitie goed zoals je bent – maar om je beter te voelen.
Nu is het natuurlijk niet te meten of ik mijn doel, mijn missie, heb bereikt, maar ik denk dat ik met veel van mijn artikelen wel heb laten zien waar Miss Deadline voor staat. Blogs over mijn faalangst, over liefdesverdriet, jaloezie en slaapverslaving, mijn twijfels over het krijgen van kinderen maar ook de lichtere blogs met lijstjes zoals de anti-bucketlist en leestips. De top 10 Meest gelezen blogs laat volgens mij ook zien dat die boodschap aanslaat en daar ben ik ontzettend trots op.
Een nieuw jaar Miss Deadline
Dus, na al dat achteromkijken, wat zijn de plannen voor het nieuwe jaar op Miss Deadline? Nou, die heb ik niet echt. Natuurlijk zou ik graag werken aan al die zaken die ik nog niet op orde heb – vooral het niet reageren op comments van lezers, sorry iedereen!!! – maar ik weet nu al dat ‘m dat de komende tijd echt niet gaat worden. Er staat al teveel buiten Miss Deadline om op de planning – waaronder een mindfulnesscursus (eindelijk!) en veel spannende dingen op werk. Mijn doel voor de komende maanden is dan ook: doorgaan. Doorgaan met wat ik nu doe en niet teveel van mezelf verwachten nu, opdat het haalbaar en leuk blijft. In januari zien we dan wel weer verder 🙂
Lieve lezers en volgers, dank voor een ontzettend mooi eerste blogjaar en ik hoop jullie nog lang met mijn verhalen te mogen inspireren!
Proficiat met je jubileum. En vooral zo verder doen als jij je hier goed bij voelt.
Dankjewel Annelies, ga ik doen 🙂
Nog gefeliciteerd met je jubileum! Het viel mij ook al op dat er zoveel bloggers zijn met een blogverjaardag in september, hahaha (ik ben er zelf één van). Die bezoekersaantallen vind ik hoog hoor, hihi. Daar kwam ik in dit blogjaar niet aan, maar dat maakt mij ook niet uit.
Ik lees je blogposts altijd met plezier en kijk dan ook uit naar je toekomstige artikelen!
Liefs,
Marloes
Mevrouw Marloes onlangs geplaatst…Parijs