Levenslust, Ontboezemingen

De onrust te lijf! 5 tips voor meer rust en tevredenheid in hoofd en hart

Onrust! Woelige verwarring waar ik de vinger niet op kan leggen. Een knijpende nervositeit in mijn buik, zo ergens tussen m´n onderste ribben en m´n navel. Een onbestemd beklemmend gevoel achter mijn borstbeen. Ik moet nog heel veel doen in te weinig tijd! Maar wat eigenlijk?… Oja, dit nog, en dit, en dat, goed onthouden! Dit, dit, dit en dat. Dit, dit, dit en dat. Herhaal. Ik vergeet vast iets. Wat vergeet ik? Ik wil helemaal niks, nergens zin in. Zo moe. Weet je wat, ik doe mijn ogen even dicht. Al dat moeten kan later ook nog wel, eerst even energie sparen. Eigenlijk kan ik beter eerst mijn taken doen. Gaan hardlopen of voor mijn blog schrijven. Je krijgt er later spijt van als je het niet doet – net als gisteren en eergisteren en de dag ervoor. Ik woel en ik draai. Vergeet! Oh nee, onthoud…en slaap.

Kennen jullie die gevoelens? Die stressige gejaagdheid in jezelf, ook als er eigenlijk niet zoveel bijzonders aan de hand is? Dat gevecht van tegenstrijdige verlangens en behoeften. Ik heb er altijd wel een beetje last van. Zo lang als ik me kan herinneren heb ik een roerig gevoel in mijn binnenste. Misschien is het normaal, ik heb geen idee, maar ik vind het geen fijn gevoel. Ik wou weleens willen dat iets vanzelf ging, zonder eerst een mentaal duel met mezelf te moeten voeren. Zo’n anderhalve maand geleden werd het me echt teveel. Ook dat heb ik wel vaker. Niet dat ik instortte ofzo, niks ernstigs! Maar ik merkte dat ik er niet meer om heen kon. Ik had er echt last van en het zat ook mijn dagelijks functioneren in de weg. Tijd voor actie. Maar wat kon ik doen? Waar had ik nu eigenlijk last van?

Rustpauze

Ik lastte een pauze in om dat uit te vogelen. Met een zwaar hart zette in een mededeling op Instagram en Facebook dat ik een poosje niet zou bloggen en ik zegde ook een aantal andere sociale afspraken af. Niets hoeven, niets moeten, dat zou de druk eraf halen, hoopte ik.

Mispoes.

Een pas op de plaats maken was goed, was nodig maar het voelde ook als falen. Ik baalde ontzettend van mezelf. De zoveelste keer dat de boel mislukte voor mijn gevoel. Niet alleen met mijn blog maar zo’n beetje met alles in mijn leven. In mijn hoofd klonk dat ongeveer zo:

Waarom lukt het nou niet om van die stomme slaapverslaving af te komen?

Waarom lukt het me nou niet om minder en vooral gezónder te eten?

Waarom lukt het niet om een hardlooproutine erin te houden?

Waarom kan ik niet mediteren?

Waarom blijf ik toch zo onzeker op mijn werk?

Wees nou eens eerlijk, je hebt dan wel geen liefdesverdriet meer, maar echt vrede met wat er gebeurt is, heb je ook niet. Er hoeft maar iets te gebeuren en je zit weer op de kast. Je wil niet daten maar je voelt je tegelijk een loser omdat je kinderloos en alleen bent. Je wilt van alles: de yogafilosofie bestuderen, gezonder en fitter worden, je huishouden en financiën echt eens op orde krijgen, dat ellenlange lijstje met to do’s en beloftes wegwerken, dwanghandelingen stoppen, Miss Deadline laten groeien en bekender maken …. maar 9 van de 10 keer, kom je uit werk en doe je verder niets….

Je maakt geen enkele voor(uit)gang. Wat wil je nou!!

Onrust uit ontevredenheid

Akelig hè, de manier waarop je tegen jezelf kunt praten? Valt jullie ook iets op, een bepaald denkpatroon misschien? Het kostte mij zeker 3 weken van mijn maand rustpauze om tot de volgende ontdekkingen te komen:

ON-TE-VREDEN-HEID!! Ik ben stik ontevreden. Dat is waar al die akeligheid uit mijn hoofd hierboven op neer komt. Daar komt al die onrust vandaan, uit dat stinkende maar voedingsrijke moeras van balen en frustratie. En zelfs over die ontevredenheid ben ik ontevreden! Ik wil helemaal niet ontevreden zijn want ik weet heus wel dat ik het absoluut niet slecht heb en flink dankbaar mag zijn (ben ik ook wel trouwens!). Maar tegelijk voel ik die drang, die verplichting eigenlijk, om meer uit het leven te halen. Om het beste van mezelf te laten zien, want wat doet het er anders toe? Ik vind niet dat ik dat doe, niet genoeg en dus zit ik mezelf op m’n kop. Elke keer weer. Maar wat is dan wel genoeg? Spectaculair, groots en meeslepend leven, alle ballen in de lucht, voldoe je dan aan je bestemming? Klinkt behoorlijk vermoeiend als ik eerlijk ben.

Bloggen over doelen, over zelfontwikkeling en zelfontplooiing is leuk, maar er kleeft ook een risico aan. Tijdens mijn pauzemaand kwam ik er (gelukkig) achter dat Miss Deadline te belangrijk voor me is geworden om mee te stoppen, maar ook dat het hele bloggen wellicht de aanleiding was voor mijn overdaad aan onrust. Door mijn blog (en daarnaast mijn bullet journal overigens) ben ik onbewust voortdurend bezig met het bijhouden van mijn vorderingen, met wat ik doe om mijzelf te verbeteren en mijn doelen te halen. Dat bijhouden heeft altijd in mij gezeten maar het bloggen geeft er een nieuwe dimensie aan – er kijken nu ook andere mensen mee. Aan de ene kant is dat goed, het houd je alert en gefocust. Aan de andere kant benadrukt het ook voortdurend wat er allemaal nog niet naar wens is. Elke weer die prik van ontevredenheid. Tja, vind je het gek dat je op een gegeven moment haast uit elkaar klapt van ongedurigheid en onrust!

Voel jij ook grote onrust en heb je geen idee waar dat vandaan komt of wat je eraan kunt doen? Deze stappen  hielpen (en helpen, want ‘over’ is het nog niet) mij om wijs te worden uit die woelige en warrige gedachten en me weer wat kalmer te voelen. Weer vertrouwen te hebben in de toekomst.

De onrust te lijf: 5 tips

  • Schakel een tandje terug

Zomaar uit het niets vrij nemen van werk is voor de meeste mensen niet mogelijk wellicht, maar er zijn wel een heleboel andere activiteiten en verplichtingen die je tijdelijk even stop kunt zetten. Met de nadruk op tijdelijk want jezelf volledig isoleren lost niks op, in tegendeel waarschijnlijk. Vind je het net als ik moeilijk om een pas op te plaats te maken. Kun je maar moeilijk accepteren dat je het nodig hebt om even rustiger aan te doen? Dan heb je daar al een eerste hint te pakken. Dikke kans dat de eisen die je aan jezelf stelt onhaalbaar hoog zijn waardoor je jezelf met onnodig veel stress opzadelt

  • Ga opruimen

Uit mijn vingers een opmerkelijk advies want ik ben een grote rommelpot en vreselijk slecht in dingen wegdoen. Toch heeft juist het opruimen mij het beste geholpen om weer gat in de zaak te zien. Ik hou van spulletjes om me heen, lekker vol en knus, maar eens in de zoveel tijd vliegt het me dan aan. Wat een chaos! En van die chaos komt onrust. Al die rotzooi om je heen vraagt je aandacht. Soms omdat die spullen stille herinneringen zijn van plannen, klussen en beloftes die je nog steeds niet hebt uitgevoerd. Soms omdat ze de resten zijn van een verleden dat je nog steeds met je meesleept. Allemaal ballast! Weg ermee. Je hoeft niet meteen het hele huis overhoop te trekken, kleine beetjes helpen ook al: de winterjassen verzamelen en de kast in, een paar kapotte schoenen in de kliko, het rommellaatje of ‘de stoel (met kleren)’ uitmesten. Ik stond er elke keer weer versteld van hoe goed het voelde. Op een dag ben je er misschien wel aan toe om het groots aan te pakken en heb je zomaar 4 volle vuilniszakken onderaan de trap staan om weg te doen. Weer een last van je schouders.

  • Las mens- & moet-vrije dagen in

Op werk heb ik het liefst dat al mijn collega’s er zijn. Hun aanwezigheid maakt me blij en geeft me energie, ook op dagen dat ik me rot voel. Je zou het dan ook niet zeggen, maar eigenlijk ben ik best wel introvert; ik heb veel alleen-tijd nodig. Elk weekend heb ik dan ook minstens één mens- & moet-vrije dag: geen wekker, geen afspraken en verplichtingen, niets of niemand zien, alleen zijn en niets doen met mijn katjes in mijn eigen huisje. Toen de onrust begon over te stromen heb ik het aantal mens- & moet-vrije momenten uitgebreid naar beide dagen van het weekend (voor zover mogelijk) en ook een paar avonden door de week. Heerlijk!! Overigens moet dit wel bij je passen natuurlijk. Word je gillend gek van alleen zijn, of zit je elke dag al in je up op kantoor, dan is het misschien juist beter om wat meer gezelschap op te zoeken.

  • Zorg dat je er niet in blijft hangen 

Inspiratie opdoen, kalmeren, je gedachten verzetten, jezelf oppeppen? Vaak wordt dan het advies gegeven om te gaan wandelen. De buitenlucht en de activiteit doen een mens goed! Nou, mij niet. Ik kom meestal óf verdrietig óf opgefokt terug van mijn blokje om. Mijn gedachten gaan met mij aan de haal, hoe ik ook mijn best doe om op de omgeving te letten en te genieten van de geluiden of geuren. Wat mij beter helpt is praten. Gewoon met vrienden en familie, maar op het laatst heb ik ook de hulp ingeroepen van mijn yoga-docente. Het praten zelf lucht vaak al op. Doordat je moet uitleggen wat je voelt en denkt, krijg je zelf vaak ook beter inzicht in hoe het nu zit daarbinnen. Bovendien kunnen anderen, doordat ze er van een afstandje naar kijken, je net dat perspectief of die invalshoek bieden die je mist als je met de neus in de modder ligt. Wat me trouwens ook hielp om geen langspeelplaat te worden, is mezelf een termijn geven. Wachten tot je helemaal weer tot rust bent gekomen is niet altijd handig. Je moet toch eens weer aan de slag. Blijkt het toch te vroeg dan kun je er altijd nog een een paar dagen pauze aan vastknopen. Ik gaf mezelf een maand blogpauze en het voelde na die maand fijn om weer aan de slag te gaan. Nu helpt het bloggen me juist om de onrust te verminderen.

  • Oefenen in tevredenheid 

Mijn onrustige gevoelens zijn het symptoom van mijn ontevredenheid. Ik denk dat dat voor veel mensen met onrust het geval zal zijn; een niet kunnen accepteren van dat wat is, zoals het is. Met mijn yoga-docente had ik een lange – confronterende – discussie daarover totdat er eindelijk iets klikte (iets wat ik stiekem heus wel wist): het probleem zit niet in ààààààl die dingen die naar mijn idee nog niet gaan zoals ik wil. Het probleem zit ‘m in mijn onvermogen het ‘nu’ te accepteren; mijn ontevredenheid is het probleem. Dan kun je twee dingen doen; óf je gaat àààààl die dingen aanpakken die niet goed lopen, óf je gaat oefenen in anders naar die dingen te kijken. Is dat laatste geen luiigheid? Zo van, ‘ik ben zoals ik ben en je doet het er maar mee’? Nee, acceptatie en tevredenheid zijn niet hetzelfde als ophouden met ontwikkelen en groeien. Tevredenheid is voelen: het is goed (genoeg) zo, VOOR NU is het goed. En dan kan het best zijn, dat straks een heleboel dingen die nu nog zo belangrijk lijken, er straks niet meer zoveel toe doen……

Heb jij ook wel eens last van onrust? Wat doe je dan?

 

 

 

6 thoughts on “De onrust te lijf! 5 tips voor meer rust en tevredenheid in hoofd en hart

  1. Oei, jouw inleiding is verschrikkelijk herkenbaar. Ik leef ook (altijd al!) met een verschrikkelijke onrust. Complete ontspanning is niet iets wat mij bekend is. Behalve als ik op vakantie ben (en dan nog stiekem…). Heb ook vaak dat gevoel van moeten, terwijl het eigenlijk alleen maar dingen zijn die ik mezelf heb opgelegd. En is het erg als het niet gebeurd? Ja en nee. En toch kan ik het niet loslaten. Waar die onrust bij mij vandaan komt is denk ik ook die behoefte om vooruit te willen. Ik weet dat ik het wil en ik weet dat ik het kan en toch kan ik me er lang niet altijd toe zetten. Dat heeft deels met de drukte van het alledaagse leven te maken, deels met het overzicht dat ik altijd verlies.

    Soms voel ik me schuldig, maar ik ben bezig met loslaten. En ik ben vooral bezig met overzicht creëren. Daarom mag ik van mezelf niet meer meerdere dingen tegelijk doen en focus ik me per maand op één dingetje. Afgelopen maand was mijn blog daarom iets minder belangrijk en focuste ik me op andere dingen. Deze maand is mijn blog nog niet het allerbelangrijkst, maar daar komt in juni wel weer verandering. Stap voor stap…
    Johanne onlangs geplaatst…31 x dit heb ik geleerd als 31-jarige ouwe takMy Profile

  2. Oh hier ook zo herkenbaar. En dan stop ik met alles en dan vind ik het weer saai.

    Wat bij mij goed werkt is om alles op lijstjes te schrijven. Ik dénk namelijk vaak dat ik heel druk ben, maar als ik het dan opschrijf (soms met tijdsindicatie) valt het altijd heel erg mee (en meestal schrap ik dan ook nog wat).

    En lekker naar buiten gaan, naar het bos werkt hier ook goed. Uiteindelijke redden we het duizenden jaren geleden ook met alleen een stuk bos, wat besjes en af en toe een stukje vlees 😉

    En ik vraag me vaak af wáárom iets moet. Omdat anderen iets van me verwachten omdat ik zelf dingen verwacht? Meestal is het dat laatste en dat is dus heel makkelijk te veranderen.

    Maar succes met onrust!
    Lilian onlangs geplaatst…Het ‘lege leven’ zonder social mediaMy Profile

  3. Als er te veel dingen zijn waar ik geen vat op heb, word ik onrustig. Bijvoorbeeld toen ik pas afgestudeerd was: ik had vijf jaar lang geen keuzes moeten maken en nu veranderde plots alles weer. Werk zoeken, plannen maken om alleen te gaan wonen, beginnen (pensioen)sparen, … Allemaal dingen die geregeld moesten worden en niet allemaal dingen die er op één, twee, drie van komen. En ik ben iemand die wél alles op één, twee, drie geregeld wil zien. En als dat niet lukt, word ik dus niet onrustig en kruip ik in mijn schulp. Vervelend, maar ik troost me dan altijd wel met het idee dat dat weer over gaat, want veel kan ik er niet aan doen, haha.

    1. Ik haat dingen regelen!! Ik wil dat allemaal niet en vind het stom dat het wel moet (lekker volwassen haha) maar dat zorgt wel voor allemaal extra onrust ja. Dat het vaak zo veel tijd en energie kost kan ik ook vaak niet hebben. Enige wat je kunt doen is je daar bij neerleggen inderdaad maar dat lukt me meestal nog niet zo eh… 1,2,3 ????

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.