Liefde, Ontboezemingen

Liefdesverdriet: hoe heel je een gebroken hart en kom je er sterker uit? (8 tips)

Liefdesverdriet? Lekker luvvyduvvy onderwerp voor op Valentijnsdag, maar niet heus! Nee inderdaad, maar deze dag is dan ook niet voor iedereen leuk. Sommige mensen vinden Valentijnsdag toch vooral commerciële onzin (dat is het ook) en dan zijn er nog de mensen voor wie al die fluffy hartjes, kaartjes en dozen bonbons behoorlijk pijnlijk zijn. De mensen met een (pas) gebroken hart…

Ik weet wat het is. De laatste keer dat ik mijn ex zag, was een aantal jaar geleden, op Valentijnsdag. Ik verzin het niet! Kwam toevallig zo uit als de beste dag om mijn spullen te verhuizen. Toen ik me later besefte wat voor dag het was, vond ik het op een ironische manier wel passend. Helaas heb ik een uitstekend geheugen voor wat ik maar noem ‘herinneringen-memorabilia’ en andere nostalgische onzin die je vaak beter kwijt dan rijk bent, dus de daaropvolgende Valentijnsdagen moest ik toch vooral aan mijn eigen liefdesverdriet denken.

Gelukkig ligt die tijd nu achter mij. Toen ik er nog middenin zat, kon ik niet geloven dat die onvoorstelbare pijn en wanhoop ooit voorbij zouden gaan. Zoveel verdriet had ik nog niet eerder gevoeld. Wat dat betreft mag ik me misschien wel gelukkig prijzen dat ik een laatbloeier ben en dus weinig ervaring heb met relaties. De mensen die nu door die gruwelijke ellende van liefdesverdriet heen gaan, wil ik graag een, tja hoe moet je het anders zeggen: hart onder de riem steken. Juist vandaag, op Valentijnsdag. Want, en dit geloof je niet als ik het zeg maar het is echt waar: het wordt beter. En deze tips helpen je daar vast bij (weet ik uit eigen ervaring):

  • 1 Neem alle tijd om te rouwen

Liefdesverdriet hebben is rouwen. Dat is geen metafoor of een overdrijving om een punt te drukken, het is echt zo. Lichamelijk en mentaal gebeurt er bij liefdesverdriet hetzelfde als bij rouwen. Niet zo gek want ook bij een gebroken hart gaat het om verlies; niet alleen het verlies van een persoon maar ook zijn of haar liefde en het toekomstbeeld dat je had van jullie samen.

Een verbroken relatie kan je hele leven ontwrichten. Je moet misschien verhuizen of afscheid nemen van eens gemeenschappelijke vrienden en van een schoonfamilie. Dat is nogal wat om te verwerken! Gun jezelf daarom de tijd, stel jezelf geen limiet en laat je zeker geen tijdsbestek opleggen door anderen. Sommige mensen in mijn omgeving vonden het raar dat ik er na een half jaar nog niet “overheen” was. Misschien is een half jaar inderdaad wel lang – laat ik dan maar niet vertellen dat het bij mij uiteindelijk ruim twee jaar heeft geduurd – maar het gaat niet om snel verwerken, het gaat om goed verwerken. Dit verwerkingsproces kent bijna altijd drie fases:

  1. ontkenning: die eerste vreselijke periode van verdoving, wanhoop en ongeloof
  2. verwerking: de opeenvolging van emoties als boosheid en verdriet en vaak ook een periode waarin je van alles probeert (letterlijk of figuurlijk) om de situatie te veranderen
  3. acceptatie: het aanvaarden van de situatie en loslaten

Iedereen doorloopt dit proces op zijn of haar eigen tempo. Het is logisch dat je zo snel mogelijk van dat rotgevoel af wilt, maar de pijn wegdrukken gaat niet werken. Het komt dan later hoe dan ook terug en waarschijnlijk erger dan ooit. Hoe moeilijk het ook is, laat het gebeuren en hou voor ogen dat het echt over gaat en beter zal worden.

  • 2 Cold turkey afkicken

De beste manier om jezelf niet alleen de tijd maar ook de ruimte te geven om je liefdesverdriet te verwerken is cold turkey afkicken van hem (of haar). Liefde is verslavend, bijna letterlijk, door al die hormonen die in het spel zijn. En de beste manier om de verslaving te boven te komen is je systeem grondig schoonspoelen. Dat betekent: alle contact verbreken.

Niet bellen, niet appen, niet mailen, al helemáál niet afspreken en bovenal: ontvolg elkaar op social media.

Hoe langer je de connectie in stand houdt, des te langer duurt het voor je ook maar kunt begínnen met verwerken. Bovendien kun je jezelf flink gek maken met het bekijken van foto’s en berichtjes op zijn tijdlijn. Geloof me, been there, done that. Stop daarmee! Je doet jezelf nodeloos veel pijn en bovendien: het gaat nu om jou. Als je je blijft afvragen wie dat andere meisje is op de foto of hoe hij in hemelsnaam zo blij kan zijn terwijl jij kapot gaat van verdriet, ben je niet bezig met je eigen verwerking maar met het verlengen van je eigen pijn.

Ontvrienden

Nu moet ik daar wel een kleine kanttekening bij maken. Ik moet heel heel heel eerlijk bekennen dat ik vlak na onze breuk mijn laatste ex heb gevraagd of we nog wel vrienden konden blijven. Ik was ervan overtuigd dat dat kon, we hadden immers geen ruzie. Nu ik erop terugkijk, is het te triest voor woorden, maar ik dacht bij mezelf: als we dan geen relatie kunnen hebben, dan maar gewoon als vrienden verder, dan ben ik hem tenminste niet helemaal kwijt. Niet dat ik me voorstelde dat we nog samen dingen zouden gaan doen, maar toch, het zou alleen al logistiek gezien zoveel makkelijker zijn geweest om uit elkaar te gaan. Achteraf gezien een dieptepunt in mijn zelfrespect, maar een begrijpelijke reactie denk ik.

Mijn ex reageerde op mijn vraag met een blik vol afgrijzen. Dat deed vreselijk veel pijn, misschien nog wel meer dan het moment van de breuk zelf, maar het was wel heel goed voor me (ook al geef ik dat nog steeds niet graag toe). De keren dat ik toch op social media keek of het één en ander via via hoorde over mijn ex, gaven me telkens weer een nieuwe dreun. Afschuwelijk, maar zo werd ik wel gedwongen mijn ogen te openen voor de waarheid: wij hoorden niet bij elkaar en het was voor ons allebei beter dat we uit elkaar gegaan waren.

Uit het oog, uit het hart

Ondanks dat het voor mij blijkbaar werkte en wellicht zelfs nodig was, wil ik niemand aanraden de pijn bewust op te zoeken. Verbreek daarom niet alleen elk contact met je ex (voor zover mogelijk dus hè, als er dingen geregeld moeten worden, dan moet het) maar haal ook alle aandenkens uit je omgeving weg, zoals foto’s en souvenirs. Kun je die dingen nog niet weggooien? Stop alles dan in een doos en verberg die doos zover mogelijk ergens achter in een kast. Uit het oog, uit het hart, zeggen ze wel, en dat is wat je hier wil bereiken.

Niet alleen uit je hart overigens, óók uit je hoofd. Ook al gaan jullie wel als goede vrienden uit elkaar, het is echt beter voor je om even helemaal los te komen van elkaar. Doe je dat niet, dan blijf je je hart en hoofd in de war maken, misschien zelfs wel valse hoop geven en dan kom je nooit aan verwerken toe. Als je er later allebei aan toe bent en weer sterk in je schoenen staat, kun je elkaar alsnog weer opzoeken en kijken of een vriendschap mogelijk is.

  • 3 Zoek steun

Voor mijn gevoel had ik de periode vlak na mijn relatiebreuk niet overleefd zonder mijn ouders, tante, broer, nichtje en beste vriendinnen. Zij hebben me er echt doorheen gesleept en stonden letterlijk 24/7 voor me klaar. Ik ben ze zoooooo ontzettend dankbaar! Het is waar wat ze zeggen: in tijden van nood, leer je je echte vrienden kennen. Middernachtelijke gesprekken of chatsessies, hulplijnen die standby stonden tijdens mijn werk voor als de paniek of het verdriet me weer dreigde te overmannen. Schouders om op uit te huilen en armen die me urenlang vasthielden. Eindeloos geduld, eindeloos begrip en een onuitputbare voorraad tissues.

Probeer het niet in je eentje te doen. Sluit je niet af. Het gaat niet werken. Ook al ben je van nature erg gesteld op je privacy, menselijk contact en troost zijn nu zo belangrijk! In het begin zul je veel op ze leunen, maar je hebt je vrienden en familie ook nodig om tegen je te zeggen: kom op, even een frisse neus halen! Door de pijn heen gaan is goed, het moet zelfs, maar je hebt je omgeving hoogstwaarschijnlijk nodig om ervoor te zorgen dat je er niet in blijft hangen. Ga samen leuke dingen doen, wandelen, sporten, wat dan ook en zorg dat je leven niet alléén maar bestaat uit liefdesverdriet en (zelf)reflectie.

  • 4 Praten, praten, praten…of juist niet

Het moet eruit! Hoe dan ook. Probeer je de pijn en het verdriet te ontwijken door er niet aan te denken en niet over te praten, dan gaat het van binnen etteren en zweren, wat ik je brom. Je kunt de boel er daarom het beste meteen goed uitzweten en als je het mij vraagt is praten dan dé manier. Praten, praten, praten met de mensen die je het meest vertrouwt. Ik had het ontzettend nodig. In je hoofd blijven malen, maakt één grote janboel van je gedachten en emoties. Praten helpt om de dingen op een rijtje te zetten, want om aan iemand anders duidelijk te maken wat je denkt en voelt, moeten je hersenen wel orde scheppen in die chaos daarboven.

Een dagboek bijhouden

Heb je (op het moment) niet iemand die je in vertrouwen kunt nemen, of wíl je het echt niet, dan in schrijven ook een goede manier. Ik zou trouwens sowieso een dagboek bijhouden. Het van je af schrijven voelt fijn en als je wil kun je later nog eens terugbladeren (en nieuwe inzichten opdoen, patronen ontwaren en ontdekken dat het beter met je gaat). Het voordeel van praten met een vriend (of een therapeut!) is dat zij perspectief kunnen bieden. Zij kijken er anders en minder emotioneel tegenaan en kunnen verstandig advies en raad geven (bijvoorbeeld dat het misschien wel lekker voelt om een baksteen door de ruit te smijten of al zijn stropdassen aan gort te knippen, maar dat het er niet beter van gaat worden…eerder het tegenovergestelde).

Vergeet de koetjes en kalfjes niet

Aan de andere kant, moet je ook niet in den treure blijven zeuren. Ook hier loop je dan weer het risico dat je erin blijft hangen. Dat je er in je bovenkamer teveel mee bezig blijft. Alles wat je aandacht geeft, groeit en dat geldt ook voor gedachten: hoe vaker je aan iets denkt, hoe sterker de aanwezigheid wordt van die gedachten. Het is dus ook goed om zo af en toe bewust NIET over je liefdesverdriet te praten maar over iets heel anders.

En nog belangrijker: je vrienden en familie hebben ook een eigen leven, vergeet dus niet ook naar hén te vragen en over hun ups en downs te praten. Het voelt misschien alsof alles in het niet valt bij jouw verdriet, maar dat is natuurlijk niet zo en het ontslaat je niet van de taak zelf ook een goede vriendin te zijn.

  • 5 Alles weg, alles anders

Ik vond het altijd zo’n clichébeeld uit films: de vrouw die iets vreselijks is overkomen achter haar kaptafel, langzaam borstelt ze haar lange haren en dan – met één haal van de schaar – jast ze al haar mooie lokken eraf. Zo dramatisch! En zo werkt het stiekem echt. Verandering van omgeving en verandering van uiterlijk doet wonderen. Het voelt anders en markeert als het ware een nieuw begin.

Ik kon en wilde niet in ons huis blijven wonen dus mijn omgeving was van de één op de andere dag drastisch anders. Dat was flink wennen maar het zorgde er ook voor dat ik niet voortdurend werd geconfronteerd met ‘hem’ en ‘ons’. Is verhuizen niet aan de orde, dan helpt het meubilair verplaatsen ook bijvoorbeeld. Koop een nieuwe plant of een nieuw kleedje, verf de muren in een andere kleur. Neem een andere route naar werk, vind een ander koffietentje dan de plek die jullie anders altijd samen bezochten. Steek je zelf in het nieuw of lak je nagels. Ik kocht voor mezelf een ring, een prul van een paar euro op een fancy fair, maar het werd mijn talisman: het symbool voor mijn ‘nieuwe ik’. Als ik dan naar mijn hand keek, voelde ik me sterker: ik kan dit, ik ga hieruit komen!

What doesn’t kill you, makes you stronger

  • 6 Door de pijn heen bijten…en laten gaan

Vanaf het moment dat mij duidelijk werd dat onze relatie echt over was (en dat was bij mij al in de eerste paar dagen), wilde ik bewust mijn verwerking goed aanpakken. Ik gooi het maar op tien jaar ervaring met therapie dat ik er zo bewust mee aan de slag ging. Ik kocht een mooi dagboek om over mijn liefdesverdriet te schrijven, een stevige doos om alle spulletjes die ik nog tegenkwam en die me aan ‘hem’ deden denken in op te bergen (en bij zo’n sentimentele miep als ik was dat nogal wat), ik hield strikt vast aan mijn hardlooproutine (en liep een half jaar later mijn eerste run!) en weigerde in het begin elke druppel alcohol. Ik ging nog verder: de eerste weken ging ik vaak direct uit mijn werk naar ons oude huis om daar in mijn eentje de restanten van onze relatie en ons leven samen op te ruimen, te scheiden in ‘hem’ en ‘haar’ en in dozen te pakken.

Het was gruwelijk zwaar, ik heb heel wat afgejankt. En het was louterend.

Huilen is op zichzelf al heel reinigend. Hou een huilbui dus alsjeblieft niet in want het helpt om je lijf te ontdoen van al die nare stofjes die je zo verdrietig maken. Nadat je even flink gebruld hebt, voel je je vaak uitgeput, maar ook opgelucht.

Afscheid nemen

Maar het echt louterende zat er voor mij in dat ik mijn eentje in ons huis was, om onze spullen uit te zoeken. Het zal niet voor iedereen weggelegd zijn om het zo aan te pakken, maar ik nam zo op mijn manier, in mijn eigen tijd afscheid. Afscheid van ‘ons’, van het huis dat mijn thuis was geweest en van de toekomst die nooit meer komen zou. Soms had ik wel hulp van mijn tante, vriendin of ouders hoor. Gek genoeg waren dat hele speciale momenten, zoiets met elkaar delen verstevigt de band die je hebt. Maar de momenten dat ik alleen was, had ik nodig.

Daarmee wil ik niet zeggen dat iedereen dat zou moeten doen. Wat ik wel wil zeggen: doe wat voor jou goed voelt, wat jij nodig hebt om de zaak af te ronden. Een bevredigende afsluiting, antwoord op al je vragen, zal je nooit krijgen, maar je kunt wel een manier zoeken om op een mooie manier die periode in je leven af te sluiten. Daarbij hoef je geen anderen te betrekken als dat niet kan of wenselijk is. Je kunt ook een ritueel bedenken dat je helemaal alleen kunt uitvoeren. Een brief schrijven bijvoorbeeld, die je daarna verbrandt.

  • 7 Afleiding en ontspanning

Liefdesverdriet is op zichzelf al klote genoeg, dus zorg er alsjeblieft voor dat er ook nog leuke dingen zijn in je leven! Ga leuke dingen doen, op vakantie, vindt een nieuwe hobby of pak een oude fijne bezigheid weer op. Kijk een hele avond romantische films met een vriendin en een fles wijn. Na mijn relatiebreuk was mijn budget beperkt maar ik had het geluk dat ik veel op sleeptouw werd genomen: op vakantie naar mijn geliefde Zwitserland en stedentrip naar London, in mijn eentje naar Pinkpop en met vriendinnen naar concerten en andere uitstapjes. Het hoeft niet allemaal groots, gewoon gezellig op de bank kletsen of winkelen is ook goed.

Belangrijk is dat je merkt dat je nog kunt lachen, dat je plezier hebt en even aan iets anders denkt.

Nieuwe herinneringen maken

Nieuwe herinneringen maken is daarbij ook belangrijk. We kennen allemaal wel dat moment dat een liedje, film of plek hele sterke herinneringen naar boven brengt. Maar wil je dan voor de rest van je leven die dingen vermijden en uit je leven bannen?

Ik ging een jaar later doelbewust met mijn nichtje naar een concert van een band die ik al heel lang eens live wilde zien, maar waarvan de muziek me ook sterk aan mijn ex deed denken. Ik vond het spannend, maar op de avond zelf werd ik zo meegesleept door de sfeer en het spektakel dat ik bij ‘ons’ nummer helemaal niet aan mij ex dacht! Als dat nummer voorbijkomt op de radio, moet ik nog steeds wel aan mijn ex denken, maar vooral ook aan dat geweldige concert en de geweldige nieuwe! herinnering die ik met mijn nichtje heb gemaakt.

  • 8 Wees eerlijk

Tot slot nog een hele lastige: wees eerlijk, bloedje eerlijk. Een relatie creëer je met z’n tweeën en breek je af met z’n tweeën. Ik geloof er niet in dat het altijd alleen maar aan één van beide ligt (ik heb het nu niet over extreme situaties als huiselijk geweld). Voor het op de klippen lopen van een relatie ben je samen verantwoordelijk. Je wil het wellicht niet horen, het is veel makkelijker en fijner om te roepen dat ‘hij’ een klootzak is (en alle mannen op de koop toe) en dat het allemaal zijn schuld is. Het gaat echter niet om schuld. Wiens schuld het is, doet er niet toe. Hoogstwaarschijnlijk hebben jullie allebei dingen gedaan of juist niet gedaan (al was het onbewust) die eraan hebben bijgedragen dat het niet langer ging. En je snijdt jezelf alleen maar in de vingers als je dat ontkent.

Wil je echt sterker uit je liefdesverdriet komen, dan kijk je open en eerlijk naar jezelf. Naar wat je beter niet had kunnen doen of wel. Wat jij echt belangrijk vindt en wat jij wil en nodig hebt in een relatie. Toen wist je wellicht niet beter, maar nu wel! Zonde om daar niet je voordeel mee te doen in een eventuele volgende relatie, toch?

Bibliotherapie: 4(+) boeken die mij hielpen mijn liefdesverdriet te verwerken

Zoek je meer tips en advies over het verwerken van liefdesverdriet? Lees dan Eerste hulp bij liefdesverdriet van Rhijja Jansen (ebook, ook beschikbaar in Kobo Plus), ik heb ontzettend veel aan haar uitleg en adviezen gehad. Lees meteen ook mijn blog Bibliotherapie: 4+ boeken als medicijn tegen liefdesverdriet voor meer leestips!

Heb jij wel eens liefdesverdriet gehad? Wat hielp jou de pijn te verwerken en je gebroken hart te helen?

 

 

 


[Dit artikel bevat affiliate (commerciële) links. Dat betekent dat als je op één van deze links klikt en een aankoop doet in de webshop (bol.com), ik een kleine commissie krijg. Je betaalt niets extra’s voor je product maar je steunt mij wel als blogger. Alvast bedankt!]

 

 

 

3 thoughts on “Liefdesverdriet: hoe heel je een gebroken hart en kom je er sterker uit? (8 tips)

  1. Wat een verschrikkelijk goede tips en ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal. Toen mijn ex het uitmaakte, hielde ik het liefst nog contact en ik gaf hem en alleen hem de schuld. Ik kwam bij mijn ouders te wonen, wat deels makkelijker maakte maar ook deels nog moeilijker. Heel veel gejankt, maar ook heel veel gepraat. Pas na een paar maanden begon ik normaal na te denken en het normale leven startte pas echt weer toen ik ongeveer 3 maanden nadat het uit was een eigen plekje kreeg. Een plekje met al mijn eigen spullen, mijn katten en waar ik gewoon vooral mezelf kon zijn. Pas toen (niet al na 3 maanden, maar ietsje later) besefte ik ook dat ik een deel van het probleem was. Maakte hem overigens niet minder een klootzak, gezien de tijd waarin hij het uitmaakte. Maar goed, tijd heelt inderdaad alle wonden. Voor de één wat sneller dan voor de ander. En: Fijne Valentijnsdag! 😉 X
    Johanne onlangs geplaatst…Heb je een slechte dag? Deze 15 tips maken ‘m ietsjepietsje beterMy Profile

  2. De tijd, helaas ja. Na een tijdje gaat het wel weer beter en je kunt er eigenlijk niets aan doen om dat proces te versnellen, op een dag gaat het gewoon beter. Al ben ik er wel van overtuigd dat je tips echt helpen. Ik wil me dan altijd net opsluiten, maar verplicht mezelf om toch heel veel dingen te gaan doen met vriendinnen omdat ik me daar echt beter door ga voelen 🙂
    Sam – singlereadytomingleblog onlangs geplaatst…Will you date me?My Profile

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.