Ik heb twee weken vrij en het eerste wat mensen dan vragen is: ga je nog ergens heen? Het antwoord is: nee, ik blijf lekker thuis.
Dat is nu met de coderoodtoestanden niet zo uitzonderlijk, maar ook buiten dat was het antwoord ‘nee’ geweest. Zelfs dagtripjes in eigen land hoeft van mij niet zo.
Ja, ik kan bij het zien van foto’s van mijn geliefde Zwitserland wel verlangen naar een wandeltocht in de bergen, maar als ik dan denk aan het weggaan van huis en de reis ernaartoe… Nee hoor, ik vermaak me uitstekend in Balkonia en Bankland. Ik ben een huismus door en door.
Vroeger dacht ik altijd dat ik extravert was, omdat ik best wel luidruchtig en druk kan zijn. Maar nu weet ik dat ik verkeerd begrepen heb wat introvert of extravert zijn betekent. Het gaat er niet om hoe je op de buitenwereld overkomt, maar hoe het van binnen werkt.
Ik word enthousiast van mensen, maar er komt onherroepelijk een moment dat ik alleen wil zijn. Alleen MOET zijn, in mijn eigen cocon. Als kind was ik bijvoorbeld elke schoolvakantie ziek. Met het wegvallen van vaste routines, kwam alle opgekropte spanning en overprikkeling eruit in de vorm van koorts en keelpijn. Nu heb ik nog steeds dat ik in het weekend vaak een volle dag slaap. En ook mijn eerste twee dagen vakantie heb ik doorgebracht met pendelen van bed naar bank en weer terug.
Maar weet je? Dat is helemaal niet zielig of saai of ongezond. Dat is hoe mijn lichaam en hoofd werkt. En nu ik dat weet (en accepteer en respecteer!) gaat dat prima. Ik geniet ervan om in bed te kruipen en de hele dag te soezen en te lezen. Ik vind het niet (altijd) meer zonde om zoveel te slapen; daarmee laad ik mezelf weer op om doordeweeks mijn (oprecht!) enthousiaste zelf te kunnen zijn. Ik vind het niet langer asociaal om me zo vaak terug te trekken uit gezelschap; dat geeft me de energie en rust om er later met volle aandacht voor anderen te zijn. Het is niet saai dat ik niet de behoefte voel Floortje Dessing achterna te reizen.
Ik ben dankbaar dat ik kan genieten van twee katjes die lekker liggen te dutten op het kleed, AFP naast me die een boek leest en de bomen achter het huis die ruizen in de zomerbries. Ik ben dankbaar dat mijn leven een kabbelend beekje is en geen achtbaan. Ik ben dankbaar dat ik heel goed alleen kan zijn. Heel goed een kalm en rustig leven kan leiden – waardoor ik in tegenstelling tot veel extraverte mensen geen enkel probleem had met de lockdown, integendeel. Ik ben dankbaar dat ik niet uren in de file hoef te staan in de Gotthardtunnel of te zuipen op Ibiza om te voelen dat ik leef. Doe mij maar een geroosterde boterham met pindakaas en stokoude afleveringen van Midsomer Murders. Ik geniet van het leven op een manier die bij mij past en ik ben dankbaar dat dat mag en kan.
Het leven is goed als je kunt doen en laten wat goed voelt.
Fijne zomer!
Ik begrijp je helemaal rust en regelmaat maken mij ook erg gelukkig. Dan maar een wat saaier leven, iedereen is op zijn eigen manier tevreden, fijne vakantie!
Dankjewel Leonard! En saai is ook maar een oordeel, voor mij is mijn leefstijl helemaal niet saai en dat zal de jouwe voor jou misschien ook niet zijn, toch?
Helemaal mee eens!