Bah, wat is februari toch een stomme maand. Januari is nog ‘Gelukkig Nieuwjaar!’ en borrels en met frisse moed ertegenaan, maar februari? Saai, koud, grijs – de november van het nieuwe jaar. Ik snak naar de lente en ik ben geloof ik niet de enige. Het is vast geen toeval geweest dat ze destijds februari gekozen hebben als de maand die het met een paar daagjes minder mag doen. Kom maar door met die groene blaadjes en lammetjes! Wat ook niet hielp, was dat ik een volle week met koorts in bed heb gelegen. Ik ben inmiddels weer beter, maar dat wil sinds september zeggen dat ik weer gewoon hoest en snotter zonder koorts. Was het echt alleen maar stom stom stom deze maand? Tuurlijk niet! Even stilstaan bij het leukste, liefste en lekkerste van februari is dus wel even goed voor we domweg doorstekkeren naar maart.

Maandlijstje #2: februari 2018

Broedplan 2018

Hardlopen

De griep en die verrekte kou hebben mijn hardlooproutine helemaal stilgelegd, ik ben duidelijk geen bikkel. Ik had juist net zo ver opgebouwd dat ik voor het eerst in maanden weer een 6 km liep en nu heb ik het gevoel dat ik overnieuw kan beginnen. Dat is ruk want over twee weken loop ik de Amsterdam Urban Trail; mijn eerste 10 km ooit! Had graag wat beter getraind aan de start gestaan, maar helaas. Nu zullen we zien hoe het ‘loopt’. Heb me meteen ook maar ingeschreven voor de Cascaderun met een vriendin in april en de Stadsloop met mijn fysio-groepje in mei. Als stok achter de deur; als Obliger moet je wat! Ik heb er zelfs nog zin in ook, dus dat is een goed teken.

Opruimen

Opruimen ging wel goed deze maand. Niet dat ik nu met karren vol naar de stort en de kringloop ben gereden hoor. Ik heb het met kleine beetjes gedaan: de tijdschriftenmand uitgemest (een stapel van een halve meter gedoneerd aan de leestafel van de kapper, scheelt weer!), voorraadkastje in de keuken opnieuw ingedeeld (konden een heleboel over de datum spullen in de afvalbak, oeps) en de kleding op één plank van mijn kledingkast maar eens netjes opgevouwen (hé, ruimte!). Kleine opruimklusjes maar toch geven ze je een heel goed gevoel. Nu we richting de lente gaan (hoop ik dan maar!) merk ik dat ik grote behoefte heb een opruimen en schoonmaken dus dat zal de komende maand wel meer gebeuren denk ik. Ruimte, orde, frisheid! Lekker toch?

Stap voor stap

Op de andere onderdelen uit mijn stappenplan – mediteren, minder slapen overdag, vroeger opstaan en elke dag een beetje schrijven voor mijn blog – boek ik helaas nog geen enkele vooruitgang. Ik hou alles braaf bij in mijn bullet journal, maar elke dag een heleboel streepjes zetten in plaats van vinkjes werkt niet echt… Ik denk dat ik inmiddels weet hoe dat komt.

Begin februari was ik bij een interessante lezing van Hans de Graaf over zijn boekje Breinlijnen. Daarin legt hij uit hoe ons eigen brein het ons vaak zo moeilijk maakt om niet teveel te eten en te snoepen én met welke hersentrucjes je toch op een gezond gewicht kunt komen/blijven. Hij vertelde in zijn lezing dat onze hersenen simpelweg niet in staat zijn om meer dan één routine per keer te veranderen. Dat kost zoveel wilskracht, dat lukt (de meeste mensen) gewoon niet. Klinkt aannemelijk, als ik naar mezelf kijk.

Gecombineerd met de wijsheid van Jelle Hermus moet ik dus niet alleen kleine stapjes nemen, maar ook telkens maar één stapje per keer zetten wil ik vorderingen maken. Ik ga me voorlopig vooral focussen op het hardlopen omdat ik dat heel belangrijk vind en omdat ik hoop dat door een betere conditie en fitheid de andere dingen makkelijker zullen zijn straks.

 

Leuke doelen 2018

Na drie maanden heb ik nog steeds een tennisarm, maar het doet wel minder pijn dus ik ben lekker eigenwijs weer begonnen met haken! Lekker in bed op een zaterdagavond, kopje thee erbij, luisterboek aan en Jude die de bolletjes garen in de gaten houdt, heerlijk! Eén van mijn 18-in-2018-doelen is om elke maand een mandala te haken uit de kalender van het blad Simply Crochet. ‘Januari’ en ‘februari’ heb ik af en ik ben zelfs al bijna klaar met de mandala van maart. Ik kan dus wél vooruitwerken, als het maar geen prioriteit heeft haha(iets met #nietvolwassenwillenworden ofzoiets). Wat ik met alle 12 mandala’s ga doen, weet ik nog niet. Iemand suggesties?

Op de valreep van februari ging ik nog met vriendin N. naar een concert van The Killers in de Ziggo Dome. Het was ijzig koud (-8), wat de treinreis met overstap op een onverwarmde (!) NS-bus om 1 uur ‘s nachts geen pretje maakte, maar het was het waard! Concert was echt een gave show, het publiek was enthousiast – zelfs op de tribunes stonden ze allemaal mee te dansen – en we hadden een hartstikke mooie plek (5e rij midden voor!! en dat zonder queue-en). Het toppunt was dat ze twee jonge meiden uit het publiek een nummer lieten drummen (steengoed!). Ik was blij dat ik de volgende dag vrij had genomen; twee uur lang springen, in de kou sprinten om aansluitingen te halen en pas om drie uur in bed… ik was de volgende dag een oud wijf, maar wel een heel blij wijf! 18-in-2018 doel ‘Naar een concert’: check!

Leesveroveringen

Deze maand las ik vier boeken, waarvan twee zelfs in één dag (was ziek zijn toch nog ergens goed voor). Van The Four Tendencies van Gretchen Rubin schreef ik een recensie op mijn blog. Verder las ik het hierboven al genoemde Breinlijnen en Eleanor Oliphant is completely fine (Ik ben Eleanor Oliphant: met mij gaat alles goed) van Gail Honeyman. Die laatste stond niet op mijn leeslijstje voor dit jaar maar een vriendin was er lyrisch over en terecht! Het was absoluut niet de luchtige feelgoodroman met dertigers-drama’s die ik verwacht had, maar zo goed en zo mooi: lezen! Wel op mijn leeslijstje stond My not so perfect life (Mijn niet zo perfecte leven) van Sophie Kinsella en dat was wel zo’n typische feelgoodroman waarbij je niet teveel hoeft na te denken, maar ook met een rake typering van de perfecte-plaatjes-obsessie van de huidige tijd. Echt een boek voor mij dus!

Lieve mensen

Ik kreeg me toch een verrassing halverwege februari… Die lieve Johanne van A Pinch of Jo nomineerde me totaal onverwacht voor een Liebster Award! Zo lief en zo leuk, ik was er beduusd van. Johanne had hele leuke vragen voor me bedacht om te beantwoorden op mijn blog en op mijn beurt nomineerde ik Sam van Single & ready to mingle en Josephine van My Inner Victorian.

Mijn vroegere oppaskindje was jarig deze maand. Ik ken haar al vanaf dat ze nog maar een baby is en nu werd ze al 10! Ik reisde af naar mijn oude dorp, een trip down memory lane die ik met zeer gemengde gevoelens onderneem . Als er dan een jong slungelig meisje over het perron op je af komt rennen en je met een brede lach in de armen vliegt… jongens daar doe je het toch allemaal voor?! Trouwens, wisten jullie dat meisjes van 10 tegenwoordig al geen speelgoed meer willen voor hun verjaardag?! Ik heb stad en land afgezocht naar leuke oorbelletjes – een Fashion Check vond ik toch echt te saai hoor – en naar iets wat een ‘Beanie Boo’ heet (?!?!? ik word oud). Tot mijn grote opluchting bleken dat knuffels te zijn. Zien er wel uit als aliens maar gelukkig is ze nog niet helemáál volwassen dus.

Oh, en toen ik toch in de Primark was, kon ik al die supertoffe Harry Potter-spullen niet weerstaan hoor. Ik trakteerde mezelf op een kussen in de vorm van Harry’s Hogwarts brief  en een mini ouderwetse schooltas met Hogwarts logo. Af en toe mag je ook lief zijn voor jezelf en jezelf verwennen toch?

Lekker!

Tot mijn verbazing kwam ik er deze maand achter dat junkfood en zoetigheid mij niet meer zo goed valt als voorheen. Een goede ontwikkeling natuurlijk! Niet dat ik niet af en toe flink geniet van een flinke bult hamburgers of een taartje hoor, maar steeds vaker denk ik ‘Was dat nou echt zo lekker’. Deze maand ben ik dan ook maar 1x! in de Ah to Go belandt voor mijn voorheen bijna dagelijkse oatmeal cookie. Waar ik inmiddels wel ‘verslaafd’ aan ben, zijn de kwarkbolletjes van de bakker tegenover mijn huis. Ik haal tegenwoordig mijn brood weer bij de echte ambachtelijke bakker in plaats van in de supermarkt (duurder maar ik kan met 1 brood toe in de week tegen 2 supermarktbroden vroeger!) en dan neem ik ook altijd een paar kwarkbolletjes mee. De eerste gaat al op in de twee minuten die ik erover doe om naar huis te lopen, zo lekker!

Met mijn moeder heb ik de traditie om op onze gezamenlijke vrije dag in de stad een cappuccino te drinken bij ons vaste tentje, mét een appeltaartje met twee vorkjes. De laatste tijd kwamen we er veel te weinig aan toe, maar deze maand konden we ons ritueel weer in ere herstellen. Het grappigste vind ik nog dat alle serveersters het inmiddels weten en alleen nog maar voor show onze bestelling komen opnemen. Zulke kleine dingen, het vaste ritueel met mijn moeder, noem ik nou klein geluk 🙂

Overigens heb ik mijn plantaardig-eten-project aan de wilgen gehangen. Ik merkte totaal geen verschil, behalve dan dat ik vreselijk last van mijn darmen kreeg en een slechte adem had…. Ik dacht dat dat lag aan de grote hoeveelheden soja die ik nu binnekreeg, dus nu eet ik gewoon weer vlees, yoghurt en kaas maar dan wel allemaal biologisch. Vind het erg jammer dat mijn experiment is mislukt, hoewel ik er wel lekkere nieuwe ontdekkingen door heb gedaan (houmous!!!). Later bedacht ik me dat die darmtoestanden ook wel eens aan de groene smoothies konden liggen waar ik mijn systeem de laatste tijd mee bombardeerde. Nu ga ik voorzichtig toch af en toe weer mijn yoghurt vervangen door soja. Maar mijn bammetje kaas blijft, die heb ik te zeer gemist!

Loftuitingen

Mijn maandoverzicht is niet compleet zonder even stil te staan bij wie en waarvoor ik dankbaar ben. De eersten aan wie ik dan voor deze maand aan denk zijn mijn moeder en mijn collega’s in de week dat ik ziek was. Zonder morren namen mijn collega’s mijn taken over en pas toen ik weer terug was bleek wat een gedoe dat was geweest. Mijn moeder kwam elke dag in haar lunchpauze kijken of ik nog wel leefde. Typische moeder-bezorgdheid misschien maar ik vind het super lief. Hoe oud en zelfstandig je ook bent, het is toch verdomde fijn als er voor je gezorgd wordt als je ziek bent hoor (en je niet met je snot-en-koorts-kop de kattenbakken hoeft te doen!).

Al met al helemaal geen slechte maand dus en met het voorjaar in het vooruit zicht, kan het alleen maar beter en mooier worden! Hoe was jouw februarimaand?