Vorige week vertelde ik over de Grote Spannende Verandering die op dit moment zo’n beetje al mijn aandacht en energie opslokt waardoor het bloggen er (nog meer dan anders) bij inschiet helaas. Het lukte me de vorige keer niet eens om alles over mijn nieuwe avontuur in één blog te vertellen. Dat wilde ik later in de week goedmaken maar ook dat is niet gelukt; hoe leuk het allemaal ook is, van baan veranderen vind ik behoorlijk heftig eerlijk gezegd. Daarom nu alleen een korte update, want ik bedacht me opeens dat ik helemaal nog niet verteld heb wat voor werk ik deed en nu ben gaan doen!

Van webredacteur onderwijs…

Ruim vijf jaar geleden zat ik thuis met een Wajong-uitkering. Ik had de hoop op een baan welhaast opgegeven. Niets leek geschikt voor mij, niemand wilde me hebben. Juist toen ik tot die ‘conclusie’ was gekomen, kreeg ik bericht van het UWV… Enkele weken later begon ik aan mijn allereerste baan (afgezien van mijn bijbaan in de ijssalon tijdens mijn studie): webredacteur voor een website over de gezondheidszorg en later het onderwijs in Nederland. Ik schreef nieuwsberichten, maakte interviews en plaatste berichtjes op social media. Het was allesbehalve makkelijk maar ik groeide. Tot dat ik vorig jaar zover was dat ik de Wajong vaarwel durfde te zeggen.

…naar contentmarketeer in vastgoed

Een enorme stap! Je zou denken dat je daar wel even tijd voor nodig hebt om aan te wennen. Dat is ook zo, en toch was ik kennelijk(?) ook alweer klaar voor een volgende belangrijke stap. Hoe dan ook, een nieuwe kans kwam op mijn pad. Eentje die ik niet kon laten schieten, hoe enorm spannend ik het ook vond. Wat ik had was een baan met een vast contract, superleuke collega’s en verantwoordelijkheden die ik niet altijd prettig vond maar wel goed aankon. Wat ik kon krijgen was … een avontuur. De vacature waar ik, zonder enige verwachting, op reageerde en potverdorie voor werd aangenomen was voor “seriewoordenaar”, oftewel tekstschrijver en contentmarketeer, bij een communicatieadviesbureau voor vastgoed.
Hoezo anders! Het enige wat overeenkomt is het schrijven, verder is alles nieuw aan deze baan. Vanzelfsprekend zijn de mensen en de omgeving anders maar ook het werkritme, de teksten die ik schrijf en de hele manier van werken. Een enorme omschakeling. Van zo bekend en vertrouwd met alles dat ik bijna tot het meubilair was gaan horen, naar de beginneling die zelfs nog moet vragen hoe de laptop aan moet (mijn eerste Apple, oh help!).

En inmiddels ben ik al twee weken aan de slag op mijn nieuwe werk. Ik kan het zelf haast niet geloven. Ik moet ontzettend veel leren en dat gaat me allemaal niet snel (lees: goed) genoeg maar als ik zo even terugkijk, kan ik niet anders dan zeggen: niet slecht! Mijn nieuwe collega’s zijn heel leuk (en dat is toch het allerbelangrijkste, laten we wel wezen). Ik krijg alle tijd om te wennen en te leren, maar mag ook al meteen leuke nieuwe dingen doen. Zo heb ik al een blogje mogen schrijven voor de makelaarsvereniging NVM. En was ik dit weekend met een collega in de woonboulevard van Groningen om daar live(!) verslag te doen van de Groningse Nieuwbouwdag. Foto’s maken, berichtjes plaatsen op Facebook en Instagram en (oh help oh help oh help) makelaars interviewen voor de camera:

Niet spectaculair maar toch, ik heb het gedaan; een interview voor de camera! Het was onbekend, het was doodeng én… het was leuk!

Nog bedankt iedereen voor alle felicitaties en leuke reacties. Een volgende keer vertel ik alles over het kattencafé en het doorhakken van knopen, beloofd!