Dagelijkse deadlines, Levenslust, Ontboezemingen

GEEN ZIN!

Weet je nog vroeger, als je moeder of de juf op school zei ‘Dan doe je het maar zonder zin’. Of, ‘Dan máák je maar zin!’. Om te gillen dat soort uitspraken, vond ik altijd. Maar nu? Nu zou ik willen dat ik het zou kunnen.

Wat is dat toch, zin hebben in iets. Waar hangt het vanaf? Het meest onbegrijpelijk vind in nog dat er een heleboel dingen zijn die ik graag zou willen, heel graag zelfs, maar als puntje bij paaltje komt ( idioot gezegde trouwens, maar dat terzijde) dan heb ik geen zin. Grote kans dat het dan ook niet gebeurt. Week na week denk ik ‘In het weekend ga ik dit of dat doen, dan heb ik er tijd en energie voor.’ Weekend na weekend doe ik echter niks anders dan heel veel slapen (want moooooooeeeee) en kan ik mijn lusteloze brein tot niets anders bewegen dan domme spelletjes doen op mijn telefoon. Na zo’n weekend ben ik ondanks (of door?, dat is weer een ander verhaal) dat vele slapen nog steeds moe en baal ik dat ik mijn tijd verspild heb aan die domme spelletjes terwijl ik dit of dat had kunnen doen.

Zo gaan er maanden voorbij waarin ik mijn plannen en to do’s telkens maar weer overschrijf op een nieuw kladblaadje omdat het oude van oudheid uit elkaar valt…

Ik ben bij lange na niet de enige die worstelt met deze frustrerende eigenaardigheid van de menselijke wil. Getuige de vele artikelen op internet over uitstelgedrag (met een duur woord ook wel: procrastinatie), zelfdiscipline, doorzettingsvermogen en wilskracht. Titels als ‘Dit is waarom goede voornemens / diëten / sportschoollidmaatschappen / – vul maar in – niet werken’ en ‘Zo word je een ochtendmens / ruim je je hele huis op in een dag / betaal je al je schulden af in een jaar’ enzovoort enzovoort blablabla.

De beste verklaring tot nu toe las ik in Dromen, durven, doen van Ben Tiggelaar. Of het zijn eigen ontdekking was weet ik niet meer, het is lang geleden dat ik zijn boek las, maar zijn uitleg komt erop neer dat wij mensen eigenlijk ons hele leven kleuters blijven: we willen wat leuk en lekker is en we willen het NU!! Dat heeft evolutionair zo zijn reden als ik het me goed herinner, maar daarvoor moet je zijn boek even lezen als je het fijne ervan wilt weten. Tiggelaar zegt dus in ieder geval dat we best gezond en verstandig willen leven, áls het resultaat maar direct te merken is. Tja en dat is dus vaak niet zo bij dingen die goed voor ons zijn, dan laat de beloning even op zich wachten.

Hardlopen voelt pas goed als je naderhand onder de hete douche staat. Dat bord konijnenvoer smaakt pas lekker als na een paar weken je broek zo van je billen zakt. Bankhangen voor de tv met een zak chips levert daarentegen instant genot op en dus is de keus vaak snel gemaakt. De tip om eraan te denken hoe rot je je later zal voelen als je voor de zak chips kiest, werkt om dezelfde reden vaak ook niet. Want, pas later… Best grappig eigenlijk, dat als het op verkeerde beslissingen aankomt, we opeens heel goed zijn in leven in het nu!

Ok, ok dat verklaart best een hoop maar niet alles. Het is duidelijk waarom ik weinig groente eet en meestal niet sport want dat vind ik niet lekker en niet leuk. Maar waarom, waarom, vind ik het dan ook zo moeilijk om de dingen te doen die ik echt heel leuk vind!?!?

Ik vind het heerlijk om te lezen en ben een echte boekenwurm. Waarom heb ik dan de afgelopen twee maanden nauwelijks een boek aangeraakt? Ik ben trots op mijn blog en ik geniet van spelen met woorden en mijn verhaal ten tonele van het beeldscherm te voeren. Waarom stel ik het schrijven van mijn blog dan elke week weer tot het laatste nippertje (of voorbij het nippertje zoals nu) uit? Waarom zit ik niet elke vrije minuut die me gegund is als een malle op m’n toetsenbord te knallen? Ik ben dol op mijn twee katten, ik hou zoveel van ze dat het soms pijn doet. Ik vind het elke ochtend als ik naar werk ga weer naar om ze alleen te laten en ik mis ze vaak. Waarom lig ik dan niet zodra ik weer thuis ben op de grond om met ze te spelen en te kroelen. Waarom geef ik in hemelsnaam dan prioriteit aan die stomme telefoon!

Weet jij het?!

Ik ben er nog steeds niet helemaal uit. Het heeft iets met dat rare ego van ons te maken, leer ik nu van mijn mentor. En ik denk dat het bij mij ook heel veel met energie en vermoeidheid van doen heeft. Het hoe en waarom doet er misschien niet eens zoveel toe (hoewel ik altijd een onbedwingbare behoefte voel om te begrijpen), waar het natuurlijk om gaat is hoe je dat kunt veranderen? Hoe krijg ik mezelf zover dat ik de dingen doe die ik echt wil? Oftewel, hoe máák ik zin?

Nu zou het natuurlijk fijn zijn als ik jullie met een pracht van een ontdekking zou kunnen verblijden die onze levens voor goed veranderen! Sorry, moet ik jullie teleurstellen, heb ik niet. Ik heb geen flauw idee hoe je zin maakt. En hoe je iets zonder zin doet weet ik ook niet. Zelfdiscipline is een deugd die ik helaas moet missen. Mark Manson (je weet wel, die van The subtle art of not giving a f*ck) schreef trouwens onlangs een artikel over waarom dat hele idee van zelfdiscipline eigenlijk niet deugt. Maar ik dwaal weer af. Hoe maak je zin? Dat weet ik niet, ik hoor het graag van jullie mochten jullie het wel weten, maar ondertussen heb ik wel een paar interessante aanknopingspunten…

Laatst had ik namelijk een lang gesprek met twee vriendinnen. Het gesprek ging van hot naar her maar tussen het klagen en roddelen door vlogen de spannende plannen en inspirerende ideeën me om de oren. Ik voelde het borrelen in mijn buik. Dat voelde ik al weken, maar nu had het niks te maken met een krampende darm, dit was een heerlijk blij gevoel: inspiratie, elan, ZIN!

Conclusie: andere mensen met enthousiasme, plannen en diepgang inspireren mij, peppen mij op. Weekenden waarin ik niks anders doe dan lanterfanten (hoe heerlijk en broodnodig! dat soms ook is – trouwens, als je juist wel zou willen leren niksen, ik maakte een tutorial voor beginnende lanterfanters) maken van mij een luie lapschwans en daar word ik op den duur echt niet blij van.

Om het elan en het enthousiasme vast te houden én ook echt over te gaan tot daden hebben we met z’n drieën binnenkort een brainstormsessie gepland. Op de een of andere manier is het makkelijker om in actie te komen als je je gesteund weet door anderen, als anderen meekijken (en zo zonder druk maar toch, verwachting scheppen) en je af en toe kunt sparren en je gedachtenkronkels kunt toetsen. Dat alles onder het genot van veel chocola, koekjes en kletspraat uiteraard.

En je raadt het niet; ik heb er ontzettend veel ZIN an!

Wat doe jij om te doen wat je echt wilt? Of ben jij net als ik veel beter in lanterfanten?

5 thoughts on “GEEN ZIN!

  1. Jeetje Bunny wat is dit herkenbaar. Wekenlang zit ik in mijn stoel te bedenken wat ik zou en moet en wil enzo. Maar niets komt ervan. Nee, ik zit in mijn stoel een beetje te dagdromen, soms een poosje gewoon met Dorus mijn kat op schoot en voor ik het weet is er weer een dag voorbij…. en dan voel ik me soms zo’n waardeloos geval. Komt dat hele scala van mezelf naar beneden halen voorbij, dat ik ook niets doe, geen doorzettingsvermogen, waardeloos, enz. enz.
    Dan moet ik mezelf echt tot de orde roepen en bewust mijn gedachten uitdagen. ( ik hoor het mijn therapeute nog zeggen; challenge your thought ladies ????)
    Zou ik ook zo streng oordelen als het een vriendin betrof? Heb ik echt geen doorzettingsvermogen, bedenk eens een paar dingen waardoor je weet dst je dat wel degelijk hebt en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voorbeeldje; Wekenlang zat ik naar mijn keukenmuur te kijken dat die toch écht wel nodig gewit moest worden. Tijd zat, maar niks doen. En dan komt plotseling dat moment dat je in actie komt en als een sneltrein aan de slag gaat. Als we ons brein hierin konden verklaren……tja, wat dan. Ik hou me dan maar vast aan een stukje uit mijn serenity prair… except the things you cannot change . Loslaten, anders denken, wn gewoon doorgaan. Liefs Maria

  2. Ik denk ook vaak: dat zal ik in het weekend eens doen. En als het dan weekend is, dan zit ik lui in de zetel series te kijken. Waarom het niet lukt om die andere dingen te doen? Soms omdat het dingen zijn die ik niet leuk vind (ik zou dringend de auto eens moeten wassen), soms uit onzekerheid (bepaalde dingen uitzoeken waarbij ik schrik heb om de foute keuze te maken).
    Een tekort aan energie is ook wel nefast. Bij mij kwam het door een tekort aan bepaalde vitaminen dus dat ben ik nu met de dokter aan het oplossen. Hopelijk betert het dan. En de zon, die helpt daar ook bij vind ik.
    Ik heb ook al echt mogen ervaren dat vaak leuk is eens je er aan begonnen bent, maar het is die eerste stap zetten.

  3. Ik las toevallig net een boek waarin stond dat je heel erg beïnvloed wordt door de mensen waarmee je je omringt, dus je moet gewoon mensen opzoeken met energie en veel ideeën. Zoals ik 🙂

    Ik stel ook wel eens uit, maar meestal gaat dat om dingen die ik ‘eng’ vind om te doen (zoals vandaag iemand mailen van een bekende tv-zender) of waarbij ik niet weet waar ik moet beginnen (en dan schakel ik mijn lief in). De andere dingen die ik uitstel zijn gewoon niet belangrijk genoeg en dan prijs ik mezelf omdat ik zo goed prioriteiten kan stellen 😉

    Maar even serieus, denk ik dat het ook ermee te maken heeft dat je goed moet opschrijven waarom je dingen doet. Uiteindelijk hoef je alleen maar dingen te doen waar je uiteindelijk gelukkig van wordt en als je dat goed weet gaat het misschien makkelijker?
    Lilian onlangs geplaatst…#11 • Vragen van Proust • Dagboek-app • Stress!My Profile

  4. Heel herkenbaar. Afgelopen weekend was er weer zo een, ik liet alles vallen en deed NIKS. En men wat is het moeilijk om dan weer écht te gaan beginnen. Ik heb wel in mijn hoofd zitten dat zus en zo zou moeten, wel wat plannetjes, maar er echt aan beginnen?

    Als je eenmaal in de flow zit dan gaat alles lekker vlot. Maar er komen…

    Succes! Ben benieuwd naar jullie plannen.

  5. Superleuke blog, Laetitia! Ik ontdekte het maar weer toevallig door een beetje door bloglandschap te dwalen op zondag. Ik vind dit superherkenbaar, het ene moment heb ik superveel plannen en wil ik lezen en tekenen en schrijven en sporten, maar als er tijd voor is dan kan ik eindeloos door mijn social media-apps zitten bladeren. Heel apathisch soms, terwijl er ergens dat stemmetje in mijn hoofd roept: ‘schrijf! Of teken! Dat doe je graag!!’, maar dan blijf ik toch in die zetel liggen, haha. Ik was dus ook al keihard aan het hopen om van jou dé tip te krijgen om wat productiever aan de slag te gaan met je dromen, maar zoiets is misschien wel voor iedereen anders.
    Kelly onlangs geplaatst…De kwelling van de vergelijkingMy Profile

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.