Twee weken lang schreef ik geen blog. Dat voelde niet goed maar had een goede reden: ik was te moe voor woorden. Onrustige nachten, onrustige dagen vol emotie, stress, gedachten en prikkels. Geen zorgen, ook dit had een goede reden. Ook goede, leuke dingen kunnen veel energie opslokken. De goede, leuke energieslurper waar ik last van had (heb) is dat ik een nieuwe baan heb! Voor veel mensen iets om trots van de daken te schreeuwen, en terecht. Het gekke is dat ik, Miss Openheid, dingen die ik heeeeeeel spannend vind liever even voor mezelf hou. Bang om anders de boel te jinxen (iets met ocd 😉 ). Inmiddels heb ik mijn eerste werkweek bij mijn nieuwe baan gehad en is de druk ietsiepietsie van de ketel. Ik vind het nog steeds heel spannend hoor, maar voel me nu ook klaar om te zeggen: ik heb het gedaan, ik kreeg een kans en ik ben ervoor gegaan!

Be careful what you wish for

2019 begon niet geweldig. Hoewel ik niks te klagen had, voelde ik me neerslachtig en moedeloos. Achteraf denk ik dat ik een lichte winterdepressie te pakken had. Na alle groeistuipen en overwinningen van het jaar daarvoor (uit de Wajong, om maar wat te noemen) kon ik het moeilijk hebben dat er even ‘niks’ gebeurde. In tijden van oproer en verandering, verlang ik naar rust. In tijden van kalmte zak ik weg in een moeras van ontevredenheid. Bij mijn coach mopperde ik over het gevoel van stilstand. Van achteruitgang zelfs. Be careful what you wish for…

Onvoorziene kans

Alsof het universum mijn frustraties had gehoord, kreeg ik in februari een vacature onder ogen die ik onmogelijk kon negeren. Gezocht: een “seriewoordenaar” die het schrijven persoonlijk neemt. De schrik sloeg me om het hart; dat ben ik, maar oh hemel, ik ben nog helemaal niet klaar voor iets nieuws! Nu heb ik de ‘pech’ dat ik een paar fantastische mensen in mijn leven heb die mij 24/7 (onder)steunen en met mijn struisvogeltactieken geen genoegen nemen. Niet terugkrabbelen, je schrijft een brief met cv en je doet het nu, was kort samengevat de boodschap van mijn vangnet. Ik heb maar gewoon gedaan wat me gezegd werd (met angst en beven), ervan uitgaande dat het zoals altijd op niets zou uitdraaien…

Niets bleek minder waar! Tot mijn grote verbazing werd ik de volgende dag al gebeld met een schrijfopdracht en een uitnodiging voor een gesprek. Hè, had ik dat goed gehoord? Een week later zat in met mijn groene geluksshirt te praten over yoga, autorijden en natuurlijk schrijven.

Het was een prettig, ontspannen gesprek en ik had een goed gevoel bij de mensen die tegenover me zaten. Ze hadden mijn blogs gelezen en dat was een reden om me uit te nodigen. Ik voelde me ontzettend trots op Miss Deadline en wist, ook als dit niets wordt, dat was een compliment om heel goed te onthouden.

Een uurtje later stond ik buiten en liep naar het station. Tegen de tijd dat ik tien minuten later op de trein stapte was dat prettige gesprek, zoals dat gaat in mijn hoofd, verworden tot één grote blundersessie. Waarom had ik dát nou weer gezegd? En dit, en zus, en zo. Ik pakte mijn telefoon om mijn fantastische mensen te vertellen dat ik het vast en zeker verprutst had, maar zag toen een voicemail-bericht knipperen. Met het hart in de keel belde ik terug en wist niet wat ik hoorde: We willen je graag hebben, kom je morgen om de details te bespreken?

Een wervelwind en stroomversnelling stappen samen in een achtbaan

Ik kon alleen maar stamelen. Ik heb in de uren daarna mijn fantastische mensen voor mij laten juichen en feestvieren. Ik was te verbouwereerd om het te geloven; ik, aangenomen, serieus?! Ik kon het echt niet geloven. Ik kan het nog steeds niet geloven!

Toch is het waar. Ik ben aangenomen. Een nieuwe baan met nieuwe kansen en heel veel nieuwe mogelijkheden. Het universum deed zijn werk en leverde op bestelling. Nu was het mijn beurt. Blijven op die veilige, vertrouwde plek waar ik zoveel had geleerd óf gaan naar de plek die me de groei en het avontuur beloofde waar ik eerder dit jaar nog zo naar had verlangd?

Later deze week vertel ik hoe ik deze knoop doorhakte en wat er toen allemaal volgde (spoilers: emotie, kattencafé, spanning, boekenmanie en heel veel lieve mensen). Wordt vervolgd!