Dagelijkse deadlines

Het beste dieptepunt van 2018

Een van Neerlands bekendste blogsters, Cynthia Schultz, vroeg in een post op Instagram: “Wat was jouw dieptepunt van 2018?”. Niet iets waar we graag bij stil willen staan. Aan het eind van het jaar kijken we toch liever terug op de successen en fijne momenten. Ze vervolgt haar vraag echter met: “En hoe heb je daar misschien iets positiefs uit kunnen halen?” Die vraag intrigeerde me. 

Tot nog niet zo lang geleden ergerde ik me dood aan mensen die roepen dat je fouten of mislukkingen als belangrijke levenslessen moet zien. ‘Nare ervaring, blunder of rotmoment? Later zul je er hartelijk om lachen of zelfs dankbaar voor zijn!’ Ga toch gauw, dacht ik dan. Inmiddels begrijp ik beter wat deze vervelende positivo’s bedoelen… omdat ik het nu zelf ook zo heb ervaren.

Het dieptepunt van 2018

Heb jij ook wel eens het idee dat het universum je op de proef stelt? Of dat ze zich daarzo zitten te vervelen en zin hebben in een flauw geintje? Gaat net alles lekker z’n gangetje en denk je dat je het voor elkaar hebt, wordt er plots een dikke tak tussen je spaken gestoken en BAM, lig je op je snufferd.

Dat gebeurde mij begin dit jaar. Niet letterlijk gelukkig, maar toch. Ik voelde me goed, was trots op alle vorderingen die ik de afgelopen tijd had gemaakt. Ok, ik had ook wel mijn mindere dagen (wie niet) – ik zat midden in een blog-block – maar over het algemeen was het van ‘zo gaat ‘ie goed, zo gaat ‘ie beter, alweer een kilometer!’ En ja hoor, ik had het kunnen weten: BAM!

Volledig uit het niets werd ik geconfronteerd met het verleden; een ex die op onverwachte wijze van zich liet horen op een manier die mijn gemoedelijke gangetje tot een gierende stop bracht. Ik was boos! Overstuur, teleurgesteld, bang, in paniek, onzeker en noem maar op. Objectief gezien had het allemaal niet zo veel om hakken, maar ik kon alles behalve helder zien. Ik was verblind door herinneringen, emoties en (zoals ik zou ontdekken) onverwerkte rotzooi.

Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Ik sloeg mijn nagels uit, ging in de aanval en… kreeg de klappen dubbel en dwars terug (opnieuw, allemaal figuurlijk gelukkig!). 

Goh, wat had je dan verwacht?!

Dankjewel dieptepunt

Achteraf wist ik wel dat ik beter gewoon niet had kunnen reageren, of op z’n minst zonder nagels! Wat had ik er mee willen of kunnen bereiken? God, wat had ik een spijt.

Ik voelde me een tijdje flink rot. Al dat harde werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling, had ik dan in wezen niets geleerd? Ik wist het even niet meer, voelde me weer terug bij af. 

Nu, zoveel maanden later, weet ik dat deze nare ervaring slechts het inwijdingsritueel was voor de volgende stap. Het was die extra duw in mijn rug die ik nodig had om de laatste restjes van mijn oude zelf uit mijn oude leven op te ruimen. Een laatste rigoureuze reiniging voor meer ruimte en een helder zicht. Ik was niet terug bij af, integendeel, ik ging door naar een volgende fase. Een fase van verdieping en inzicht waar ik al zo lang naar snakte.

Dankzij mijn tante leerde ik een wijze vriendin kennen die mij daarbij helpt. Sindsdien is mijn leven in een stroomversnelling geraakt. Ik ben uit de Wajong, heb meer verantwoordelijkheden en uren gekregen op mijn werk en kom zo af en toe echt op voor mezelf, om maar wat te noemen. Niet dat ik nu de antwoorden op mijn vragen over het volwassen leven heb gevonden; ik leer nu welke vragen er überhaupt toe doen!

Het voelt alsof ik eindelijk op de goede weg zit en leerde in dit jaar meer dan in alle tien jaar therapie die ik gehad heb, bij elkaar. Of ik ben er (daardoor) nu echt klaar voor, dat kan ook. Hoe dan ook:

Dank universum, dank dieptepunt en ja, dank ex voor die duw in de goede richting. En dank lieve tante en lieve wijze vriendin, mentor, voor jullie helpende hand in deze fase. Dank!

Laat 2019 maar komen 🙂

Zoals Cynthia ook al vroeg: wat was voor jou een dieptepunt in 2018 en heeft deze gebeurtenis, achteraf gezien, ook goede dingen opgeleverd?

5 thoughts on “Het beste dieptepunt van 2018

  1. Wat een nuttige vraag en wat goed hoe jouw dieptepunt voor jou heeft uitgepakt. Mijn dieptepunt heeft ook erg goed uitgepakt (maar is niet zo heel geschikt om online te delen). Ik vond dit overigens wel een interessante zin uit je artikel waar ik dan wel veel mee bezig ben: “Al dat harde werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling, had ik dan in wezen niets geleerd?” Dat heb ik in ieder geval geleerd: Ik blijf altijd dingen fout doen, ook al weet ik dat het anders moet. En het leven blijft ook altijd van tijd tot tijd ellendig. Tot in de eeuwigheid… 😉

  2. Wat een ontzettend mooie insteek en je hebt het prachtig verwoord! Soms heb je heel nare gebeurtenissen “nodig” om uiteindelijk juist sterker te worden. Ik kan dat na dit jaar ook alleen maar beamen. Als ik terugkijk naar begin dit jaar, zat ik totaal niet lekker in mijn vel op mijn werk. Het was niet mijn ding en ik voelde me niet uitgedaagd, terwijl ik wel kei- en keihard (iets te veel) werkte. Uiteindelijk gaf dat me juist het besef dat ik iets moest doen. Mede door dat gevoel kwam ik de vacature voor mijn nieuwe functie tegen, ging ik daarop solliciteren en belandde ik op een plek die veel beter bij me past. Zo leidde mijn dieptepunt eigenlijk tot een heel mooi hoogtepunt van dit jaar 🙂
    Romy onlangs geplaatst…December (nóg) leuker maken? Dit zijn 7 tips!My Profile

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.